مقایسه ی سبک دلبستگی مادران دارای کودکان با و بدون مشکلات رفتاری سنین ۱۲-۸ سال

مقدمه: مادر به عنوان چهره­ی دلبستگی اصلی، تاثیر غیر قابل انکاری در تحول رفتاری کودک دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه­ی سبک­های دلبستگی مادران کودکان دارای مشکلات رفتاری با کودکان بدون مشکلات رفتاری سنین 12-8 سال انجام شده است.  روش­کار: نمونه­ی این پژوهش علی-مقایسه­ای شامل 120 نفر از مادران دانش­آموزان دختر و پسر مقطع ابتدایی در سال 92-1391در شهرستان نیشابور بودکه در مورد مادران کودکان عادی، از روش نمونه­گیری تصادفی و در مورد مادران کودکان دارای مشکل رفتاری از روش   نمونه­گیری خوشه­ای استفاده شد. ابزار این مطالعه شامل آزمون راتر کودکان و پرسش­نامه­ی سبک دلبستگی بزرگسالان بود. داده­ها با استفاده از نرم­افزار spss نسخه­ی 18 وآزمون­های آماری تی گروه­های مستقل و رگرسیون لجستیک تحلیل شدند. یافته­ها: بین سبک دلبستگی اضطرابی و ایمن در مادران کودکان بدون مشکل رفتاری و با مشکل رفتاری تفاوت معنی­داری وجود دارد (به ترتیب 0001/0=p، 001/0=p) اما بین سبک دلبستگی اجتنابی مادران کودکان با و بدون مشکل رفتاری تفاوت معنی­داری دیده نشد (138/0=p). نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سبک­های دلبستگی اضطرابی و ایمن می­توانند به عنوان پیش­بینی­کننده­ی مشکلات رفتاری در کودکان محسوب شوند. نتیجه­گیری: یافته­های مطالعه­ی حاضر با حمایت از نظریه­ی دلبستگی، اهمیت تعامل مادر-کودک را نشان می­دهد. دلبستگی ناایمن و ایمن مادران می­تواند پیش­بینی­کننده­ی مهمی برای ایجاد مشکلات رفتاری درکودکان آن­ها باشد.